Metody terapeutyczne w pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych
Nie wszystkie dzieci mają takie same możliwości uczenia się. W przypadkach, gdy obserwujemy trudności w uczeniu się, uwarunkowane nieprawidłowym rozwojem psychomotorycznym, somatycznym, narządów zmysłu i ruchu istnieje konieczność stworzenia specjalnych warunków sprzyjających edukacji tych dzieci.
Już na przełomie lat 70 i 80 pojawiło się pojęcie "specjalne potrzeby edukacyjne". Pojawiło się ono w Wielkiej Brytanii w "Raporcie o stanie opieki i poziomie edukacji dzieci". Wykazano w nim, że około 20 % dzieci ma trudności w uczeniu się.
Pojęcie "specyficzne trudności uczenia się" oznacza wybiórcze trudności w uczeniu się czytania, pisania, matematyki itp., pomimo dobrej sprawności intelektualnej, a nawet wysokiej inteligencji.
Dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych:
* Nie potrafią podołać wymaganiom programu nauczania powszechnie obowiązującego w szkołach.
* Wymagają specjalnych warunków edukacji, pomocy specjalistów, wyodrębnionych metod nauczania.
* Winny być uczone przez specjalnie przygotowanych nauczycieli.
* Często potrzebują indywidualnych programów, rozwiązań metodycznych i organizacyjnych.
W pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach podejmuje się działania edukacyjne i wychowawcze mające na celu:
- stymulowanie rozwoju, pobudzanie aktywności dziecka
- wyrównywanie deficytów rozwojowych w zaburzonych sferach
- wspomaganie rozwoju dziecka w sferach; społecznych, wychowawczych i edukacyjnych
- kształtowanie umiejętności nawiązywania kontaktów z rówieśnikami
- stabilizacje emocji
